Tanuki-Anime

Lubię jak muzyka mnie zmęczy psychicznie. Pochłonie całego. Zero myślenia, dużo emocji. To męczy, ale i odpręża w specyficzny sposób. Jazz się jak najbardziej nadaje do takiego słuchania. Jazzu słucham raczej jak przypadkiem trafie, czy akurat będzie pod ręką soundtrack do czegoś w tym klimacie. Na co dzień preferuje raczej negatywne emocje w muzyce.

Film o zespole jazzowy: trzy osoby w składzie, brak wokalu, dużo solówek/improwizacji.  kliknij: ukryte  W anime na pierwszym miejscu jest saksofon – solóweczki Daia powodują gęsią skórkę. Pianino też szaleje. Perkusista mimo, że początkujący muzyk to też ważny członek zespołu i szybko się wyrabia. Wszyscy się cieszą muzyką. To nie obowiązkowy klub szkolny, presja rodzinna czy coś takiego. Młodzi dorośli chcą grać i grają.

Minusy:
- Brzydkie CGI i może te nie do końca potrzebne  kliknij: ukryte  wywiady z przyszłości jak nauczyciel saksofonu, perkusista wypowiadający się X lat zakończeniu wspólnego grania.
- Zaczyna się generycznie kliknij: ukryte  , ale z humorem. Potem wjeżdżają sensowne dramy dla członków bandu. Nie ma siły przyjaźni ponad wszystko. Jest przyjaźń, ale to pogoń za marzeniem jest na pierwszym miejscu.

Plusy:
+ Bardzo dużo muzyki. Jak sobie przypomnę nie tak dawno obejrzany Sound! Euphonium: Ensemble Contest Arc to aż przepaść. Na szybko podliczyłem to ponad 20 minut występów oficjalnych/koncertowania na ekranie. W pełni zagranych utworów. Wszystkie utwory na potrzeby anime napisane przez Hiromi Uehare. Do tego oczywiście dużo ćwiczeń w samotności, dużo wspomnień muzycznych członków zespołu czy granych tylko fragmentów.
+ Seria nie stawia na dobre/poprawne zagranie czegoś (jak to w szkolnych seriach), tylko na emocje, improwizacje, reakcje publiki. Są malutkie kluby, z początku mizerna publika, czyli tak jak być powinno.
+  kliknij: ukryte  Drum solo! O jakie dobre!

I do tego bardzo solidne zakończenie. Kurde chciałbym zobaczyć kolejne filmy na podstawie mangi. Materiału jest już sporo: Blue Giant Supreme i Blue Giant Explorer napisane i skończone, a Blue Giant Momentum wychodzi.

Smutne, że tylko tyle ocen i komentarzy pod taką perełką.

Jazz, jazz i jazz. Ale nie tylko. Historia młodego pasjonata saksofonu i jazzu i wycinek jego drogi.
Z pozoru kolejna obyczajówka o nastolatku z marzeniami.

Zaczyna się bardzo skromnie. Gdybym przerwała seans po pięciu, czy nawet piętnastu minutach, moja ocena byłaby zaniżona. Ale z każdą minutą coraz mocniej ten film mnie przy sobie zatrzymywał. To dla mnie rzadkość, gdy anime zaczyna robić wrażenie realnego seansu.

Wielka szkoda, że nie mogłam obejrzeć tego w kinie.

Od 5/10 do conajmniej 9/10. Kawałek obyczajowych okruchów życia z pasją. Dodatkowy punkt za jazz i subiektywny, nareszcie emocjonalny odbiór.

Film nie tylko dla wielbicieli realizmu w anime.